Vincent Sluijmer

Vincent, sinds wanneer ben jij lid:
Ik ben lid sinds 2011 bij de volwassenen en toen ik nog een kleine Vincent was heb ik ook 1 jaar op jeugdtoneel gezeten.

Waarom ben je lid geworden:
Ik dacht er al langer aan om weer lid te worden en op een jubileumfeestje hoorde ik dat er iemand nodig was voor een hele leuke rol. Dit was voor mij het duwtje dat ik nodig had.

Wat was je eerste rol:
Wil, de cursusleider van een kleicursus tijdens een uitje van een vriendinnengroep. Een fantastische dubbelrol in 1 rol. Ik mocht een man spelen verkleed als vrouw in een roze jurk, met een pruik op en op hakken. Uiteindelijk bleek in het stuk dat Wil voor niets verkleed was als vrouw en dat het allemaal berust was op een misverstand.

Wat vind je het leukste bij Pankras:
De sfeer, op maandagavonden is het niet alleen tijdens de repetities erg gezellig, maar ook daarnaast als je geen rol hebt is het erg leuk om er te zijn. Er wordt altijd veel gelachen en er gebeurt altijd weer iets. Ook tijdens uitvoeringen is de sfeer altijd fantastisch. Of het nu het geinen met elkaar is tijdens het grimeren, of het momentje vlak voor het doek open gaat met de hele groep, of tijdens de pauze de overige spelers, die in de zaal zitten, die even binnen komen lopen om te vertellen hoe het gaat, of daarna met zijn allen aan de bar napraten, de goede sfeer is er altijd.

Wat zou je graag nog eens spelen:
In een klucht, iemand die dronken is.

Wat doe jij altijd vlak voor een uitvoering:
Op het toneel mijn boekje nog een paar keer doorlezen (alsof het dan nog zin heeft). Gewoon op het toneel zijn en het geroezemoes van de mensen horen die hun plekje aan het zoeken zijn, heerlijk.

Heb je verder nog hobby’s:
Voetballen.

Welke rol zou je graag nog eens spelen:
Mijn allereerste rol, Wil. Ik vond niet alleen de rol onwijs leuk, maar ook het stuk was erg leuk.

Welk moment vergeet je nooit meer:
Aan het einde van het stuk “Spotgeesten” moest het decor “instorten”. Eén van de onderdelen was dat het gordijnrail naar beneden kwam. Dit moest gebeuren doordat iemand van de technische dienst deze met een stok van de muur af zou duwen. Dit lukte alleen tijdens een van de uitvoeringen niet waardoor de stok voor de hele zaal zichtbaar was. Toen het uiteindelijk alsnog lukte gaf de zaal een staande ovatie, een hilarisch moment waarbij je als speler moet proberen om je lach in te houden.

Foto: Vincent als cursusleider Wil in ‘Vorig jaar was het leuker’ (2011)